Bugaj gruduski

Na północnym Mazowszu powszechnie hodowano trzodę chlewną, drób oraz uprawiano ziemniaki. Ziemniaki głównie wykorzystywane były jaka pasza dla zwierząt, ale również jako jeden z podstawowych produktów żywnościowych. Często stanowiły podstawowe danie lub dodatek do innych potraw. Najczęściej podawane były jako potrawa gotowana, okraszona skwarkami lub posypywana koperkiem. Z czasem zaczęto poszukiwać innych sposobów do wykorzystywania ziemniaków w kuchni. Pieczono z nich placki ziemniaczane, robiono przecieraki, kluski śląskie, kartoflarze oraz bugaje.
Bugaje przygotowywano z tartych ziemniaków, do których dodawano jajka, mąkę, sól i pieprz. Z uwagi na mały nakład pracy przy przygotowywaniu bugaja potrawa ta stała się popularna wśród mieszkańców Mazowsza. Szlachta przygotowywała bugaja „na bogato”. Do ziemniaków dodawano żeberka i inne mięso, cebulę. Natomiast biedniejsi ludzie piekli bugaja tylko z ziemniaków i słoniny. Obecnie bugaj gruduski na terenie Mazowsza przygotowywany jest w wersji na bogato, tak jak kiedyś w szlacheckich domach.