Kiszka ziemniaczana

Dawniej na terenach wschodniego Mazowsza ze względu na słabe gleby w uprawie polowej dominowały ziemniaki. Były one podstawą do przygotowywania różnego rodzaju potraw, w tym kiszki ziemniaczanej. Od niepamiętnych czasów kiszka z nadzieniem ziemniaczanym znana była na terenie powiatu sokołowskiego, siedleckiego i węgrowskiego. Gospodynie ze wschodniego Mazowsza i południowego Podlasia przekazywały sobie recepturę przygotowywania kiszki z pokolenia na pokolenie. Od jesieni do wczesnej wiosny potrawa ta często gościła na stołach Mazowsza. Była daniem codziennym, niezwykle sycącym, lubianym zarówno przez dorosłych, jak i dzieci.
Zabierając się do robienia kiszki ziemniaczanej najpierw należy przygotować jelita wieprzowe i kawałki nici do zawiązywania kiszek. Następnie należy obrać ziemniaki i zetrzeć na tarce o drobnych oczkach. Boczek i cebulę pokroić w kostkę i usmażyć. Do utartych ziemniaków dodać usmażone skwarki z cebulą, mąkę, przyprawy i dobrze wymieszać. Wcześniej przygotowane jelita należy napełnić masą ziemniaczaną, zawiązując z obu stron nitką tak, aby nie wyleciało nadzienie. Słoninę pokroić w plasterki i ułożyć na blasze razem z nadzianymi kiszkami. Wstawić do piekarnika i piec ok. 2 godz. na jasnobrązowy kolor, aby wierzch kiszki lekko się przyrumienił. Kiszka ziemniaczana najlepiej smakuje ciepła, wyjęta prosto z piekarnika lub usmażona na patelni. Często jest podawana z chłodnym mlekiem. Dawniej kiszka ziemniaczana była daniem dnia codziennego, obecnie serwowana na specjalne okazje. Często podawana przyjezdnym jako tradycyjna specjalność kulinarna charakterystyczna dla regionu Mazowsza.