Rosół z prośnianek z Jastrząbki

Jastrząbka jest to wieś położona niemalże w samym centrum tzw. Kurpi Właściwych. Puszczański charakter wsi i związana z tym niska jakość gleby oraz słaby rozwój rolnictwa, wpływało na długotrwałe utrzymywanie się tamtejszej ludności z szeregu zajęć dodatkowych, w tym głównie zbieractwa. Dlatego jednym z najpopularniejszych zajęć w tej okolicy, jak i na całych Kurpiach, było zbieranie grzybów.

Grzybobranie traktowano często na Kurpiach jako pracę, powód do dumy, satysfakcji, coś cennego z uwagi na włożony wysiłek i dającego wymierne korzyści w postaci źródła pożywienia. W okresie sprzyjającym zbieraniu grzybów prośnianki (inaczej gąski) zbierano niemalże codziennie, a z zebranych grzybów sporządzano zupy. „Grzyby gotowane. Najczęściej gotują na zupę następujące grzyby: gąski, pępki, prośnianki, sitarze, turki. Grzyby te myją w wodzie czyszczą z ziemi i kolek, obrzynają dolną część korzonka, a wierzch obierają z powłoki. Gotują je pokrojone w wodzie, z solą, zielem ang. (lub bez). Zwykle takie zupy są postne zupełnie, niekiedy zabielają je mlekiem lub śmietaną. Podają do kartofli, lub kartofle nalewają grzybami w misie” (A. Chętnik, „Pożywienie Kurpiów”). Rosół z prośnianek z uwagi na skład surowcowy, co warte podkreślenia, gdzie obok grzybów jest jedynie dodatek ziela angielskiego i liścia laurowego, wpisuje się w charakterystykę życia mieszkańców tej wioski, „usytuowanej w zalesionym terenie”, ukazując ich niemal całkowitą zależność od warunków pogodowych i żywiołów natury, a także prostotę spożywanych posiłków. Na terenie Kurpi w dalszym ciągu występuje dużo lasów sosnowych, a zbieranie prośnianek jest wciąż aktualne i cieszy się dużą popularnością wśród mieszkańców Jastrząbki i okolic.