Polędwica kurpiowska

Kuchnia chłopska od niepamiętnych czasów różniła się znacznie od kuchni pańskiej, szlacheckiej. Mięsa jadano niewiele, zabite sztuki wędzono, peklowano i jako specjał spożywano podczas świąt. Nie oznacza to jednak, że mięso przygotowane w ten sposób nie posiadało walorów smakowych. Przykładem są z pewnością polędwice, przygotowywane na terenie tzw. Puszczy Białej, w gospodarstwach kurpiowskich.
„Najsmaczniejsze są wędliny wędzone w jałowcowym dymie lub z mrowiska, a wreszcie w dębowym. Wisieć powinny w wędzarni od tygodnia do dwóch, stosownie do wielkości szynek, mniejsze sztuki po kilku dniach mają dosyć. Po uwędzeniu zawieszają się w miejscu suchem i przewiewnem.”
Należy w tym miejscu podkreślić wagę samego procesu wędzenia, gdyż dzięki niemu mięso zmienia swoje zabarwienie, smak i zapach. Na jego powierzchni tworzy się podsuszana skórka, utrudniająca dostęp drobnoustrojów do głębszych warstw mięsa i zapewniająca jego soczystość. Produkty wędzone stają się odporne na procesy jełczenia oraz psucia. Tak przygotowane i uwędzone polędwice stanowiły rarytas na stołach kurpiowskich.

Adres:
Anmark - Tradycyjne wyroby
Lutobrok 3;
07-214 Pniewo.
e-mail: anmark0@op.pl
Nr tel. 503 913 203; (029) 741 79 17