Ogórki kiszone z liściem dębu

Rębisze Kolonia to wieś położona nad rzekami Orz i Narew. Dzięki położeniu wsi w korytach dwóch rzek, które wraz z wiosennymi wylewami nanosiły żyzny muł, panujący tam mikroklimat oraz warunki glebowe tworzyły idealne warunki do uprawy warzyw.

W okresie międzywojennym na terenach wiejskich wzrósł rozwój uprawy warzyw i owoców, jako dodatkowa forma zarobkowania w małych gospodarstwach rolnych. Na tych terenach popularna była uprawa kapusty, ogórka, czosnku, fasoli i maku.

Kapusta oraz ogórki sprzedawane były w formie świeżej, ale głównie je kiszono. Mieszkańcy Mazowsza kwasili dużą liczbę ogórków i przechowywali je w beczkach, piwnicach lub zanurzone w zbiornikach czy ciekach wodnych. Do kiszenia najczęściej używano ogórków odmiany „śremski”, z uwagi na jego dużą plenność oraz regularny kształt. Do kiszenia używano kopru, chrzanu oraz czosnku. Na wierzch kładziono liść dębu i zalewano całość osoloną wodą.

Tak ukwaszone ogórki miały i mają do dziś wielu zwolenników. Podaje się je jako dodatek do dań obiadowych, wykorzystuje jako składnik sałatek i sosów oraz jako przekąska w postaci chleba ze smalcem i ogórkiem. Starty na tarce wraz z wodą, w której był kiszony, stanowi bardzo dobrą bazę zupy ogórkowej.