Napój z kwiatów czarnego bzu z Puszczy Mariańskiej

Budy Kałki to miejscowość leżąca w gminie Puszczy Mariańskiej, położnej w  południowo-zachodniej części Mazowsza, na styku Równiny Łowicko-Błońskiej i Wysoczyzny Rawskiej. Są to tereny oddalone od obszarów przemysłowych, chrakteryzujące się dużą różnorodnością flory.

Tereny czyste ekologicznie

Blisko połowa powierzchni gminy Puszczy Mariańskiej objęta jest ochroną krajobrazową i gatunkową. Często spotykaną, występującą na tym terenie rośliną jest czarny bez, zwany także dzikim, psim, lekarskim lub aptekarskim. Jest to krzew rosnący przy chatach, drogach, czasem w pobliżu rzek lub strumieni, o specyficznym zapachu kwiatów.

Kwiaty czarnego bzu najlepsze na przeziębienie

Plantacje czarnego bzu zakładano już w XX w. Najczęściej w czerwcu lub na początku lipca zbierano kwiaty czarnego bzu. Z owoców czarnego bzu wytwarzano syropy i soki, kwiaty najczęściej suszono, stosując jako herbatę lub parząc jak zioło.

Suszone były całe baldachy na rozłożonych płatach w zacienionym miejscu.
Gdy zupełnie wyschły, okruszało się je, odsiewało przez rzadkie druciane rzeszoto i pakowano do worków. Prawidłowo ususzony kwiat bzu powinien mieć barwę żółto-białą. Pozbawione baldachów kwiaty, zalewano przegotowaną wodą z cukrem w dużym słoju. Szczelnie zakrywane słoje odstawiano do zaciemnionego miejsca. Następnego dnia dodawano plasterki cytryny razem ze skórką. Po kilku dniach uzyskany płyn odciskany był przez lniane płótno i przelewany w butelki. Aby przedłużyć jego świeżość i zapobiec fermentacji, napój poddawano pasteryzacji w temperaturze 80ºC przez około 15 minut. W zimowe wieczory napój z kwiatów z czarnego bzu rozgrzewał i pomagał przy przeziębieniu, latem z dodatkiem mięty, doskonale gasił pragnienie. Z owoców bzu przygotowywano także powidła lub polewkę.